ทันทีที่เข้ามาภายในห้องนอนร่างบางก็ถูกผลักลงบนเตียงโดยร่างหนาก่อนที่ร่างหนาจะตามมาประชิดตัวเขาไว้ทันแล้วจัดการฉีกเสื้อผ้าของร่างบางออกจนกระดุมเม็ดเล็กกระเด็นไปคนละทิศละทาง
“คุณจงอินอย่านะครับ!! ไม่!...” ร่างบางที่กำลังจะร้องขัดขืนเป็นอันต้องกลืนคำพูดลงคอด้วยความขมขื่นเมื่อร่างหนาที่คร่อมทับร่างของเขาอยู่ตามลงมาประกบปากกระแทกปากบางเข้าอย่างจังจนกลีบเนื้อสีชมพูปริแตกแล้วตามด้วยของเหลวที่เรียกว่าเลือดนั้นไหลออกมา
ร่างบางที่ตอนนี้ตกเป็นรองในเรื่องรูปร่างและท่วงท่าทำได้เพียงแค่พยายามดิ้นหนีจากการเกาะกุมของร่างหนาแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะร่างหนานั้นแรงเยอะกว่าเขามากโข ยิ่งดิ้นก็ยิ่งทำให้เซฮุนรู้สึกว่าเหมือนเอาไม้ซี่ไปงัดไม้ซุง
กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งไปทั่วปากทำให้จงอินเหมือนถูกวางยายิ่งทำให้ร่างหนาเพิ่มความรุนแรงจับข้อมือบางมัดเข้าที่หัวเตียงด้วยเข็มขัดหนังแท้ของตัวเองที่เพิ่งถอดออกเมื่อสักครู่นี้
ข้อมือบางที่ถูกพันธนาการโดยเข็มขัดหนังดิ้นขลุกขลักไปมาพร้อมกับเท้าบางที่จิกลงผ้าปูเตียงเมื่อความเจ็บจากการถูกบดขยี้ปากเริ่มทวีความรุนแรงขึ้น
มือบางที่ถูกพันธนาการแล้วทำให้จงอินรู้สึกเหมือนกับว่าเบาแรงไปได้เรื่องหนึ่งร่างหนาจัดการละเลียดลิ้นไล้เลียไปตามกลีบปากบางที่ปริแตกก่อนจะพยายามสอดลิ้นของตนเองเข้าโพรงปากหานแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อร่างบางไม่ยอมให้ความร่วมมือร่างหนาจึงจัดการกัดซ้ำเข้าที่แผลบนกลีบปากบางทำให้ร่างบางนั้นร้องลั่นในลำคอก่อนที่ลิ้นหนาจะถูกส่งเข้าไปในโพรงปากหวานอย่างรุกราน
ฟันขาวที่เรียงตัวกันสวยหลักจากผ่านการดัดศัลยกรรมฟันมาแล้วเป็นตัวการล่อลิ้นหนาให้ไปเลียได้เป็นอย่างดี
จงอินจัดการไล้เลียทั่วฟันสวยของเซฮุนก่อนจะจัดการดึงเอาลิ้นเล็กของเซฮุนมาแล้วขบกัดเบาๆก่อนจะตบท้ายด้วยการดูดจนมันเกิดเสียง ร่างบางใต้อาณัติทำได้เพียงแค่พยายามเบี่ยงหน้าหนีเพราะตอนนี้เขาก็อ่อนแรงมากเต็มทีกับการต่อสู้กับร่างหนาข้างบน
“ใครพานายไปส่งที่ท่าเรือ”
หลังจากถอนจูบออกมาจนดังจ๊วบแล้วจงอินก็จ้องลึกเข้าไปในดวงตาใสของร่างบางก่อนจะเอ่ยถามเสียงติดจะหอบนิดๆจากการผ่านจูบมาราธอนเมื่อครู่
“ผมไปเดินเล่นแล้วก็เจอ..”
“โกหก”
เสียงเย็นดังแผ่วเหมือนจะกระซิบ
เซฮุนเห็นว่าดวงตาคมของจงอินตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยอารมณ์ความอยากแต่เขาก็เลือกที่จะข่มมันไว้เพื่อสอบสวนผู้ต้องหาเสียก่อนแล้วค่อยตบท้ายด้วยการตัดสินคดี
“ผมพูดจริง” เซฮุนเชิดหน้าตอบกลับด้วยเสียงที่หอบไม่แพ้กัน
“ไม่เคยมีใครบอกเหรอว่านาย.. โกหกไม่เก่ง” จงอินยิ้มเย็นก่อนจะคว้าหมับเข้าที่กลางกายของร่างบางหลังจากที่เขาปลดเปลื้องอาภรณ์ของร่างบางออกจนหมดตั้งแต่ตอนไหนร่างบางก็ไม่อาจรู้ได้
นิ้วหนาจงใจเคล้นคลึงตรงส่วนปลายเพื่อสร้างอารมณ์ให้ร่างบางก่อนจะกดขยี้เบาๆราวกับตำรวจที่ใช้กำลังในการสอบสวนผู้ต้องหา
“อ๊ะอื้อ..อ่ะ..” ร่างบางเม้มปากแน่นเพื่อกลั้นเสียงครางแต่ก็ยังไม่ปริปากยอมบอกความจริงนั่นยิ่งทำให้จงอินโมโหที่เซฮุนเลือกที่จะปกป้องจียอนไว้
“ไม่บอกใช่ไหม
ได้”
พูดจบจงอินก็จัดการเลื่อนตัวลงไปอยู่ตรงกลางหว่างขาของร่างบางก่อนจะจัดการจับขาเรียวตั้งฉากกับเตียงทั้งสองข้างแล้วใช้ปากครอบงำความเป็นตัวตนของเซฮุนก่อนจะขบกัดเข้าที่ส่วนหัวจะเซฮุนถึงกับร้องโอ๊ยลั่นห้อง
“โอ๊ย..อ๊า.. คุณจงอินอ..อย่า”
เสียงห้ามที่ถูกเปล่งออกมาอย่างขาดห้วงนั่นทำให้จงอินพอใจอย่างมากกับการที่ได้ทรมานร่างบางแต่ก็ยังไม่หยุดแค่นั้นเพราะลิ้นหนากำลังโลมเลียขึ้นลงตามความยาวของมันที่ไม่มากเกินไปไม่น้อยเกินไปแต่พอดีสำหรับจงอินก่อนจะมาหยุดด้วยการละเล้งลิ้นลงที่ส่วนปลายรัวๆนั่นทำให้เซฮุนถึงกับหอบหายใจหนัก
“อ๊ะๆ..อ๊าา.. อื้อออ..”
เสียงหวานที่ติดจะทุ้มหน่อยๆตามประสาผู้ชายครางลั่นห้องโดยไม่กลัวว่าจะมีใครมาได้ยินหรือไม่เพราะตอนนี้เขาเสียวซ่านไปทั่วทั้งตัวทั้งกระดูกสันหลัง
มือบางที่ถูกตรึงไว้ที่หัวเตียงพยายามที่จะขยับมาขยุ้มผมนุ่มของร่างหนาเพื่อระบายความเสียวแต่มันก็ไม่เป็นผล
“ใครพานายไปที่ท่าเรือ” ร่างหนาผละจากความเป็นเซฮุนมาเงยหน้าเพื่อถามร่างบางอีกรอบนั่นทำให้ร่างบางที่กำลังจะไปแตะขอบสวรรค์เมื่อครู่ต้องชะงักค้างกลางอากาศทันที
“มะ..ไม่มี.. ไม่มีจริงๆ.. แฮ่ก”
ร่างบางผิวขาวเนียนที่ตอนนี้ผิวเปลี่ยนเป็นสีแดงกำลังนอนบิดเร่าอยู่บนเตียงเพราะความอยากที่กำลังประทุขึ้นเรื่อยๆแต่ร่างหนาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะช่วยเขาอยู่ดี
“ฉันจะปล่อยให้นายเป็นแบบนี้จนกว่าฉันจะได้คำตอบ” จงอินยิ้มพอใจกับอาการของร่างบางก่อนจะจับความเป็นเซฮุนมาอยู่ในอุ้งมือหนาของตัวเองแล้วชักรูดขึ้นลงช้าๆก่อนจะแตะลิ้นร้อนเล่นที่ปลายของมันแล้วเปลี่ยนมาเป็นละเลงแรงบ้างเบาบ้างตามอารมณ์
“ฮะ..แฮ่ก.. จะ.. จี..”
ทันทีที่ปากบางเริ่มที่จะคายคำตอบร่างหนาก็จัดการเร่งมือตัวเองรูดรั้งความเป็นเซฮุนขึ้นอย่างเร็วทำให้เกิดเสียงที่มาจากการเสียดสีนั่นเบาๆ เซฮุนบิดเร่าไปทั้งกายก่อนจะกัดปากแน่นแล้วกระตุกเกร็งสองสามที “จียอน..อ่ะ..อ๊าา..”
คล้ายกับภูเขาไฟฟูจิระเบิดเมื่อร่างบางไปถึงจุดหมายก่อนที่จะมีสายธารแห่งความเป็นธรรมชาติไหลทะลักออกมาเต็มอุ้งมือหนานั่นทำให้จงอินยิ้มพอใจกับผลงานของตัวเองก่อนจะจัดการรูดรั้งเอาน้ำรักของร่างบางออกมาให้หมดแล้วต่อด้วยการนำมันไปชโลมไว้ที่ช่องทางด้านหลังที่ตอนนี้มัดขมิบรัดเตรียมตัวอย่างรู้งาน
นิ้วหนาค่อยๆกดสอดเข้าไปในช่องทางฟิตก่อนจะค่อยๆควงนิ้วตัวเองไปมาในช่องนั้นแล้วค่อยๆขยับนิ้วเข้าออกอย่างรู้งานการตอดรัดภายในนั้นทำให้จงอินแทบอยากจะเสร็จซะเดี๋ยวนี้ ความเป็นชายขยายพองคับอันเดอร์แวร์ที่ใส่อยู่
เขาเอื้อมมือข้างที่ว่างไปปลดเข็มขัดออกจากข้อมือบางก่อนจะจับมือบางมาวางแหวะลงที่ความร้อนผ่าวของตัวเอง ร่างบางที่กำลังเหนื่อยหอบปรือตามองมือของตัวเองก่อนจะลูบไล้ไปมาทั่วความร้อนของร่างหนาก่อนจะค่อยๆเลื่อนมือไปถอดอันเดอร์แวร์ของร่างหนาออก
ทันทีที่อันเดอร์แวร์หลุดออกจากตัวความเป็นชายของร่างหนาก็เด้งดึ๋งออกมาสู่โลกภายนอกทันที
ร่างบางที่ตอนแรกนอนหอบอยู่ก็ค่อยๆขยับตัวเข้ามาใกล้ความเป็นชายของร่างหนาโดยที่ไม่ลืมที่จะอ้าขาตอบรับนิ้วร้อนของอีกคนเช่นกัน
“รู้งานนะเดี๋ยวนี้” ร่างหนาว่ายิ้มๆก่อนจะกดหัวร่างบางให้กลืนกินตัวตนของเขาให้ได้มากกว่านี้ฟันเรียงสวยของเซฮุนค่อยๆขบกันปลายแกนของจงอินเบาๆราวกับต้องการจะหยอกล้อนั่นทำเอาจงอินถึงกับซี๊ดปากทันที
นิ้วหนาค่อยๆถอดออกเมื่อรับรู้ว่าช่องทางของร่างบางพร้อมแล้วก่อนจะหันมาสนใจร่างบางที่กำลังก้มๆเงยๆอยู่กับหน้าขาของหัวเอง
มือหนาเลื่อนไปขยำกุ่มผมนุ่มของร่างบางเบาๆก่อนจะกดหัวร่างบางให้กินลึกเข้ามาอีกจนมันแทบจะทะลุคอเซฮุนไปนั่นทำเอาเซฮุนถึงกับสำลักกับความใหญ่โตของมัน
“คะ..แค่ก..”
ร่างบางที่ผละออกมาจากความเป็นชายของจงอินมองหน้าจงอินราวกับจะติงก่อนจะถูกจงอินดันลงไปนอนบนเตียงแล้วตามไปสอดใส่ความเป็นชายเข้าที่ช่องทางฟิตแน่นของเซฮุนนั่นทำเอาร่างบางถึงกับซี๊ดปากแล้วจิกเล็บลงที่ไหล่กว้างเพื่อระบายความเสียวซ่านของตัวเอง
“ยกประโยชน์ให้แก่จำเลยหนึ่งวันโทษฐานที่วันนี้จำเลยตอบสนองได้ดีเพราะฉะนั้นคืนนี้จะไม่รุนแรง” จงอินยักคิ้วให้ร่างบางที่นอนอยู่ข้างล่างก่อนจะเริ่มขยับความเป็นชายเข้าออกเพื่อเก็บเกี่ยวความหอมหวานจากร่างบางให้ได้มากที่สุดก่อนจะตามด้วยเสียงครางกระเส่าของทั้งคู่ลั่นห้องที่เกิดจากบทรักอันเสียวซ่านก่อนที่หลังแกร่งของจงอินจะเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนจากลูกแมวและภายในของเซฮุนที่เต็มไปด้วยธารน้ำอุ่นของร่างหนาที่มันถูกปล่อยเข้าไปไม่ต่ำกว่าสามครั้ง..
