เสียงร้องของแบมแบมดังลั่นคฤหาสน์ทันทีที่ข้อมือด้านซ้ายของร่างบางโดนกริชที่ร่างสูงหยิบมาจากหัวเตียงกรีดเข้าลึกไม่นานเลือดสีแดงฉานอันเป็นธารของมนุษย์ก็ไหลลงมาตามแขนเรียว
ความปวดแล่นไปทั่วร่างของร่างบางซึ่งเขาทำได้เพียงแค่ดินให้หลุดพ้นจากพันธนาการแม้รู้ว่าไม่มีทางที่จะหลุดได้ ร่างสูงมองเลือดสีแดงที่ไหลลงมาราวกับก๊อกน้ำแตกก่อนจะยิ้มพอใจแล้วเอื้อมมือไปคว้าโถใบเดิมมารองรับเลือดสีแดงสดของเหยื่อตนเองไว้ก่อนที่มือหนาจะวางกริชไว้ที่หัวเตียงดังเดิมก่อนร่างสูงจะขยับมานั่งตรงหว่างขาของร่างบาง
“ขอบคุณสำหรับร่างกายและเลือดเนื้อ”
ร่างสูงเอ่ยแค่นั้นก่อนจะจับแกนกายของตนเองสอดเข้าช่องทางรักของร่างบางที่มันปิดสนิทจนยากที่จะเข้าไปได้ ร่างบางกำมือข้างขวาของตัวเองไว้แน่นเพื่อระบายควมเจ็บปวดที่ร่างสูงพยายามยัดเยียดสิ่งแปลกปลอมเข้าสู่ร่างกายของเขา
ร่างบางเบือนหน้าหนีร่างสูงที่พยายามยัดเยียดมันเข้ามาในตัวเขาไปมองภาพที่ประตูที่ตอนนี้ปรากฏภาพแม่ของเขานั่งหลับบนเก้าอี้โดยที่ไม่มีใครที่แม้แต่จะคิดนำร่างของแม่เขาลงไปนอนบนพื้นดีๆ
“อื้อ..!!”
ร่างบางกัดปากแน่นเมื่อร่างสูงโสดกระแทกกายเข้ามาในที่สุดไม่นานความปวดร้าวที่ช่วงล่างก็แล่นไปทั่วร่างจนเท้าบางจิกลงเตียงเพื่อระบายความเจ็บปวดแต่มันก็ไม่สามารถบรรเทาความเจ็บปวดเหล่านั้นได้ ร่างสูงไม่แม้แต่จะทิ้งช่วงให้ร่างกายของร่างบางได้ปรับตัว
หลังจากที่เขายัดเยียดมันเข้าไปในร่างกายของเหยื่อได้สำเร็จแล้วเขาก็จัดการกระแทกเข้าออกด้วยความรุนแรงและรวดเร็วอย่างไม่ปราณีเพราะเขาจะต้องรีบทำพิธีให้เสร็จให้ทันก่อนที่พระจันทร์เต็มดวงจะหายไปในเวลาหนึ่งชั่วโมง
หัวทุยของร่างบางกระแทกขอบเตียงซ้ำแล้วซ้ำเล่าซึ่งเป็นผลมาจากการกระแทกเข้าออกที่รุนแรงของร่างสูง แบมแบมนอนน้ำตานองหน้าข่มความเจ็บปวดของตนเองเอาไว้ภายในใจ เขายอมเจ็บไม่ว่าจะแค่ไหนเขาก็ยอม
ขอแค่แม่ของเขาอย่าเป็นอะไรไป
ปึ้ก ปึ้ก!
เสียงเตียงกระทบผนังห้องบ่งบอกความรุนแรงในการกระแทกกระทั้นกายของร่างสูงเข้าจู่โจมร่างเล็กก่อนที่ช่องทางอ่อนนุ่มจะเริ่มฉีกขาดแล้วตามด้วยเลือดสีแดงสดที่ไหลทะลักออกมาเปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอนสีเลือดหมู
เลือดสีแดงสดไหลล้นออกมาจากโถเลอะไปทั่วเตียงนั่นทำให้ร่างสูงผ่อนแรงในการกระแทกลงก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโถนั้นกลับไปวางที่เดิมแล้วหันมาสนใจร่างเปลือยเปล่าด้านล่างต่อโดยไม่สนใจเลยสักนิดว่าแผลที่ข้อมือร่างบางมันจะใหญ่ฉกรรจ์ขนาดไหน
“อา..อืม..”
เสียงครางทุ้มของร่างสูงนั้นดังเข้าโสตประสาทของแบมแบมได้เป็นอย่างดี ร่างบางที่น้ำตาแห้งเหือดไปแล้วนอนนิ่งๆให้ร่างสูงได้ทำตามใจของตนเอง
แลบลิ้นเลียริมฝีปากอิ่มของตนเองที่มันเริ่มแห้งผากและซีดเผือดจากการเสียเลือดมากร่างบางรู้สึกได้ถึงอาการชาดิกของร่างกาย
เขาไม่สามารถรับรู้ความรู้สึกอะไรได้ทั้งสิ้นแม้จะโดนร่างสูงโหมกระหน่ำแรงใส่จนเตียงหักบุบลงกับพื้นแต่ร่างสูงก็ยังคงกระแทกกระทั้นไม่หยุดจนในที่สุดร่างสูงก็ปล่อยสายธารน้ำเชื้อของตนเองเข้าสู่ร่างกายของร่างบาง
“แฮ่ก..”
เสียงหอบแผ่วเบาของร่างบางเรียกความสนใจจากร่างสูงได้ก่อนจะที่เขาจะก้มลงไปฝังเขี้ยวกับต้นคอขาวแล้วจัดการดูดเลือดหอมหวานที่เขารอคอยมาเป็นเวลาหลายร้อยปีเข้าไปหล่อเลี้ยงร่างกายอันเย็นชืดของตนเอง
มาร์คต้วนกระชับกอดเอวของร่างบางแน่นก่อนจะฝังเขี้ยวลงไปให้มากกว่าเดิมแล้วดูดกินเลือดหอมอย่างไม่รู้จักพอโดยที่ไม่ได้สนใจจะถอดแกนกายออกไปสักนิด
เชือกที่ตอนแรกพันธนาการแขนของเขาติดกับหัวเตียงตอนนี้มันหายไปและทันทีที่เชือกหายไปแขนเรียวทั้งสองข้างก็ทิ้งตัวลงกับเตียงตามแรงโน้มถ่วง แบมแบมหายใจรวยรินเปลือกตาสีมุกหนักอึ้งแม้จะพยายามปรือตามองฆาตกรที่กำลังจะปลิดชีวิตของเขาได้อย่างเลือดเย็ด
ร่างสูงถอดเขี้ยวออกจากคอขาวก่อนจะเลียปากตัวเองที่มันเลอะคราบเลือดนิดๆโดยที่ไม่สนใจเลยสักนิดว่าร่างบางจะมีเลือดออกตรงไหนบ้างทั้งข้อมือ ช่องทางนุ่มแล้วไหนจะเลือดที่โดนร่างสูงดูดไปเมื่อกี้อีก เลือดแบมแบมกำลังจะหมดตัวและเขากำลังจะตาย..
ร่างบางค่อยๆหันหน้าไปมองภาพที่ประตูซึ่งยังคงปรากฏร่างหญิงวัยกลางคนนั่งหลับอยู่อย่างนั้นเช่นเคย
น้ำใสรื้นที่หางตาก่อนจะร่วงหล่นอย่างห้ามไมอยู่
ปากอิ่มค่อยๆคลี่ยิ้มอย่างยากลำบาก
