ROMANCE LOVE [chapter3]

ร่างบางสะดุ้งเฮือกทันทีที่มือหนาจับเข้าที่ส่วนกลางลำตัวของเขาพลางมือหนาก็บีบขยำไปด้วยเพื่อระบายอารมณ์โกรธที่กำลังประทุอยู่ในใจ   ร่างบางยิ่งดิ้นพล่านเมื่อมือหนาบีบคลึงมันอยู่อย่างนั้นอย่างไม่เกรงใจคนที่เป็นเจ้าของอย่างเขาเลยสักนิด

“ปล่อย! อึก..”  ร่างบางพยายามข่มเสียงไม่ให้สั่น  เห็นอย่างนั้นร่างหนาก็ยิ่งพอใจเมื่อส่วนกลางลำตัวของร่างบางกำลังแข็งขืนสู้กับมือของเขา

“ร่างกายนายต้องการฉันเซฮุน”  ร่างหนาก้มลงกระซิบชิดใบหูบางก่อนจะขบเม้มมันเบาๆสร้างความวาบหวามให้ร่างบางที่ไม่เคยโดนใครสัมผัสร่างกายมาก่อน  สัมผัสของจงอินทั้งดุดัน  ป่าเถื่อน.. โอเซฮุนข่มความกลัวไว้ในใจพลางมือบางก็จิกเล็บเข้าที่ข้อมือหนาแต่จงอินกลับไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด

“ปล่อย!!  ผมบอกให้ปล่อย!! ปล่อยสิเว้ย!!”  ร่างบางยิ่งแหกปากดังขึ้นเมื่อจงอินเลื่อนมือข้างที่ว่างลงไปปลดเข็มขัดออกก่อนจะกระชากกางเกงของเขาทิ้งไปเหลือแต่ชั้นในไว้  ก่อนจะเลื่อนตัวลงไปใช้ปากครอบงำจุกสีชมพูอ่อนที่กำลังแข็งขืนจากสัมผัสที่ไม่เคยได้รับ

“อึก...”  เซฮุนกัดปากแน่นจนรู้สึกเจ็บแต่ไม่ว่าจะให้ตายยังไงเขาจะไม่มีวันให้เสียงน่าเกลียดนั่นออกมาจากปากเขาแน่  จงอินยังคงง่วนอยู่กับจุกสีชมพูอ่อนทั้งดูด  ทั้งกัด  ทั้งเม้มพลางลากลิ้นไปยังจุกสีชมพูอ่อนอีกข้างที่กำลังแข็งขืนไม่แพ้กัน  เซฮุนใช้เข่ายันหน้าท้องของร่างหนาไว้เพื่อไม่ให้เขาได้บดเบียดตัวลงมามากกว่านี้  แต่มีหรือที่คนอย่างโอเซฮุนจะหนีจากคิมจงอินได้  ร่างหนาละปากออกจากการครอบครองจุกสีชมพูมาจับขาเรียวแยกออกกว้างก่อน จะแทรกตัวไปนั่งหว่างขาของร่างบางแล้วประกบจูบดูดดื่มกับร่างบางทันที

“อ๊ะ...”  เซฮุนเผลอร้องด้วยความเจ็บหลังจากที่โดนจงอินกัดปากเพราะไม่ยอมเปิดปากให้ลิ้นร้อนของเขาได้เข้าไป  เซฮุนรับรู้ได้ถึงกลิ่นคาวของเลือดที่ลอยเข้ามาในปากพร้อมกับลิ้น ร้อนของร่างหนาที่ตวัดเกี่ยวลิ้นของเขาอย่างไม่กลัวว่าเซฮุนจะเจ็บปากที่มัน แตกเพราะเขา  จงอินบดขยี้ริมฝีปากบางรุนแรงราวกับระบายอารมณ์หงุดหงิดที่ร่างบางสร้างให้เขา ลิ้นร้อนตวัดชอนไชไปทั้งโพรงปากหวานอย่างไม่รู้จักอิ่มจนน้ำใสไหลเยิ้มที่ขอบปากบาง  เซฮุนได้แต่นอนนิ่งๆไม่ขัดขืนหลังจากที่เขาขัดขืนมานานแล้วมันไม่ได้ผล

“...”  จงอินผละออกมาถอนชั้นในของเซฮุนออกด้วยมือสองข้างหลังจากเห็นว่าร่างบางเลิกขัดขืนเขาจึงยอมปล่อย  สบตากับตาเรียวเพียงครู่เดียว  วูบหนึ่งที่ดวงตาของร่างบางไหวระริกราวกับคนที่กำลังจะร้องไห้หากแต่ความเข้มแข็งมันมีเกินกว่าที่น้ำใสๆจะไหลออกจากตา  เซฮุนจึงทำได้แค่เบือนหน้าหนีเพราะไม่อยากทนเห็นหน้าคนใจร้ายอีกต่อไป

เขาขัดขืนอะไรไม่ได้ทั้งนั้น..

จงอินยกยิ้มพอใจเมื่อเห็นว่าร่างบางไม่มีท่าทีขัดขืน  จงอินขับขาเรียวแยกออกจากกันหลังจากที่ถอดชั้นในของร่างบางออกไปแล้วแต่ร่างบางกลับหนีบขาเข้าหากันใน  มือที่ขยำกับหมอนบ่งบอกให้รู้ว่าร่างบางกำลังกลัวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขนาดไหน  แต่คนใจร้ายก็ไม่ได้มีท่าทีสนใจหรือสงสารกลับกันยังจับขาเรียวแยกออกด้วยตัวเองก่อนจะจัดการถอดบ็อกเซอร์สีดำเหวี่ยงลงพื้น  ชักรูดแกนกายตัวเองพอให้แข็งขืนสองสามทีก่อนจะขยับมาจดจ่อความร้อนผ่านที่ปากทางเข้าของร่างบาง

“ถ้าคุณทำ.. ผมจะเกลียดคุณไปตลอดชีวิต”  น้ำเสียงเย็นชาหลุดออกมาจากปากบางที่ยังคงเบือนหน้าหนีเขาเหมือนในทีแรก  ขาเรียวสั่นระริกกับความกลัวที่เผชิญแต่ก็ต้องข่มมันเอาไว้

“คิดว่าตัวเองสำคัญเหรอไง  เข้าใจอะไรผิดแล้วโอเซฮุน”  ร่างหนายกยิ้มก่อนจะกดแกนกายใกญ่เข้าช่องทางคับแคบของร่างบางโดยไม่มีการเบิกทางก่อน  ไม่มีเจลหล่อลื่น  ไม่มีอะไรทั้งนั้น  มีแต่ความเจ็บปางตายที่ร่างบางสัมผัสได้  เซฮุนกัดปากหลับตารับความเจ็บปวดจากกายใหญ่ที่กำลังเข้ามาในตัวของเขาจนสุดความยาว

“อึก..”  จงอินเองก็ทรมานไม่แพ้กันกับอาการปวดหนึบที่ช่องทางคับแคบกำลังตอดรัดเขาอย่างธรรมชาติ  หากแต่ความเจ็บปวดนั้นเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่เซฮุนกำลังรู้สึก  เจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจ..

“!!!”  เซฮุนแทบขาดใจทุกครั้งที่จิงอินขยับกายเข้าออกในตัวเขา  ไม่มีการรอให้ร่างกายของงเขาได้ปรับตัว  ไม่มีการอ่อนโยน  มีแต่ความป่าเถื่อนที่ได้จากู้ชายคนนี้  จงอินจับขาเรียวแยกออกกว้างก่อนจะโน้มตัวลงไปให้แกนกายของเขาลึกมากขึ้นกว่าเดิมพลางจับแขนเรียวของโอเซฮุนมาโอบคอตัวเองไว้  ร่างบางจำเล็บลงไหล่กว้างทุกครั้งที่จงอินขยับกายเข้าออกโดนจุดกระสันด้านใน

“อา..”  มีเพียงเสียงครางทุ้มของร่างหนาเท่านั้นที่กำลังครางอย่างสุขสมอยู่ เหนือร่างบางที่กำลังนอนนิ่วหน้าด้วยความเจ็บและเสียวในเวลาเดียวกัน  ฟันคมขับเข้าที่ปากล่างของตัวเองเพื่อกลั้นเสียงน่าเกลียดที่พร้อมจะออกมาได้ทุกเมื่อ  เสียงเนื้อกระทบเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อร่างหนาเริ่มเร่งจังหวะ  ร่างทั้งร่างของเซฮุนไถลกับเตียงไปตามการควบคุมจังหวะของร่างหนา

“ผม..อึก..เกลียดคุณ..”  ร่างหนาที่กำลังสุขสมกับร่างข้างใต้ไม่สนใจเสียงแหบพร่าของร่างบางเลยสักนิด ก่อนจะกำมือแน่นแล้วทุบเข้าที่อกแกร่งแรงๆระบายความโกรธ  จงอินเพียงแค่มองหน้าร่างบางนิ่งๆแต่ช่วงล่างยังคงขยับเข้าออกเร็ว และแรงขึ้นก่อนจะก้มลงไปซุกซอกคอขาวที่มีกลิ่นหอมประจำตัวอ่อนๆซึ่งเขาก็ไม่ รู้ว่ากลิ่นนั้นคือกลิ่นอะไรพลางขบเม้มคอขาวตามแรงอารม์ที่มีจนทำให้เนื้อ ขาวนั้นเกิดรอยจ้ำทันที

“อ๊ะ..อึก..อื้ออ่ะ..” ร่างบางหลุดครางอย่างทนไม่ไหวกับสัมผัสวาบหวานที่เขาได้รับเป็นครั้งแรก  ทั้งเจ็บทั้งเสียวในเวลาเดียวกัน  ร่างบางควานหาผ้านวมผืนหนามากัดไว้ก่อนที่เขาจะเผลอหลุดเสียงน่าเกลียดออกมาอีก

“อื้ม..อา..”  จงอินครางเสียงทุ้มและเร่งจังหวะให้เร็วและแรงขึ้นเมื่อใกล้จะแตกขอบสวรรค์  มือหนาจับขาเรียวให้แยกออกกว้างพลางกระแทกกระทั้นแรงจนเสียงเนื้อกระทบนั้นดึงกึกก้องไปทั่งทั้งห้องนอนสไตล์โมเดิร์นนี้

“อึก..อ๊ะอ๊า.. อื้ออ..”  เซฮุนกรีดเล็บทั่วแผงอกกว้างระบายความเสียวพลางปัดป่ายมือไปทั่วราวหาที่พึ่งก่อนจะกระตแกแรงพร้อมกันกับร่างหน้าด้านบน

“อา......”

“....แฮ่ก”

จงอินคำรามลั่นห้องหลังจากปลดปล่อยสายธารความเป็นธรรมชาติเข้าช่องทางคับแคบซึ่งเซฮุนเองก็เช่นกัน  ทั้งคู่แตะขอบสวรรค์พร้อมกันก่อนจงอินจะค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆเพื่อรีดสายธารออกจากตัวเองให้หมด

“อื้อ..”  ร่างบางปรือตามองร่างหนาที่ใบหน้าผุดไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กก่อนจะพยา ยมดิ้นแล้วผลักร่างหนาหวังจะให้แกนใหญ่นั้นหลุดออกจากช่องทางแต่เป็นเขาเอง ที่เจ็บไปทั้งตัวจนต้องทิ้งตัวลงไปนอน

จง อินยกยิ้มมองร่างบางที่ดื้อไม่ดูสังขารตัวเองก่อนจะถอดแกนออกไปทีเดียวก่อน ที่สายธารของล่างหนาจะทะลักออกมาพร้อมกับเลือดสีแดงสดที่ปนออกมาด้วย  จงอินมองภาพนั้นด้วยแววตาตกใจนิดหนึ่งก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบบ็อกเซอร์มาใส่

“นอนพักอยู่นี่ห้ามออกไปไหน”

“ผมเกลียดคุณ..”  เซฮุนว่าด้วยเสียงหอบกระเส่า  เขาไม่มีแรงจะทำอะไรทั้งนั้น  ไม่มีแรงแม้แต่จะดึงผ้าห่มมาปิดเรือนร่างเปลือยเปล่าของตัวเอง  ไม่มีแรงแม้แต่จะคว้านเอาความอบอุ่นของร่างหนาออกจากตัว  มันปวดร้าวไปหมดทั้งตัว  ไม่อยากจะทำอะไรทั้งนั้น  ทั้งเจ็บทั้งแสบ..

“หึ.. เกลียดนานๆล่ะ  ฉันชอบ”  จงอินยกยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องไปแล้วปิดประตูเสียงดังปัง

ผมเกลียดคุณคิมจงอิน  ผมเกลียดคุณ..

ร่างบางทำได้เพียงแค่นอนคิดในใจ  จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออกมันเหนื่อยไปหมด  เหนื่อยทั้งกายและใจ  ชีวิตเขาตอนนี้ยังย่ำแย่ไม่พออีกเหรอ  ทำไมพระเจ้าถึงยังต้องส่งคนป่าเถื่อนแบบนั้นให้มาเจอเขาอีก

ทำไมเพราะเจ้าไม่ยุติธรรมเลยนะ..


http://cchachafxx.blogspot.com/2014/09/normal-0-false-false-false-en-us-x-none_22.html